De auto laat een enorme stofwolk achter. Het is tien uur ‘s ochtends, de zon staat hoog aan de hemel en de thermometer geeft nu al 32 graden aan. Op zoek naar verkoeling rijden we over een slingerende gravelweg naar het meer, Albufeira de Alqueva in de Alentejo (Alenteesjo) in Portugal.
Afgelopen jaar kocht ik, Jasper, een Land Rover Defender. Sindsdien hoor ik vaak “voor echt offroad is deze auto toch veel te mooi?!” … nou… dan had ie maar geen auto moeten worden. Kortom; we zijn op zoek naar zoveel mogelijk échte offroad weggetjes om Portugal te doorkruizen. Eindbestemming is familiebezoek in het zuidelijkste deel nabij Faro. Door Frankrijk en Spanje reden we offroad, maar Portugal is van een ander kaliber. We rijden steeds langzamer, maar dat is niet erg want we hebben alle tijd. Via stoffige gravelroutes en rotsige paden doorkruisen we het landschap van de kleurrijke heuvels in het noorden, de eucalyptusbomen aan de kust en de olijf- en kurkbomen in het zuid-oosten.
Het plan
Na een paar weken zonder vastomlijnde route is het plan voor Portugal zoveel mogelijk offroad van het noorden naar het zuiden, langs de oostgrens met Spanje. We rijden Portugal binnen aan de westkant en rijden via de wijnregio Minho en Parque Nacional Peneda Gerês naar het oosten om daar onze off road trip te starten. Peneda Gerês is een rotsachtig nationaal park, met prachtige kleurijke paarse en gele bloemen. Op de fiets (kan ook wandelend) bezochten we heldere poeltjes en watervallen.
De zon schijnt en dat is een welkome afwisseling na de vele regen in Noord-Spanje. Met onze Hollandse huidjes en actieve tempo is de overgang wel groot. Wanneer we verder naar het oosten rijden is het al snel boven de 30 graden. De wegen waar we over rijden worden droger en stoffiger, maar de bloemen bloeien nog volop en de sinaassappels rijpen aan de bomen. Aangekomen bij Miquel op zijn prachtige boerderij (yes, die met de hond die onze slippers heeft opgegeten) instaleren we ons voor een welverdiend koud drankje. Tot mijn schrik geeft de koelkast 11 graden aan en na wat onderzoek is de conclusie dat deze kapot is! Met deze temperaturen houd je eten niet lang goed. Een nieuw exemplaar is alleen in West-Portugal te krijgen en daar komen we net vandaan. Jasper wil graag een nieuwe koelast, ik vind dat we wel even zonder kunnen en zet graag ons plan voort. Maar zoals dat gaat met plannen vinden die wel weer een nieuwe weg. Terug naar het westen.
Doordat we de snelweg nemen steken we nu in twee uur Portugal door. Over diezelfde afstand deden we eerder een hele dag. Terug in het westen, net onder Aveiro eten we een visje bij Coste Nova en rijden langs de kust. Al snel vinden we de TET (Trans Euro Trail) weer die ons deze keer door Pine- en Eucalyptusbossen leidt. Met de hitte wanen we ons in een sauna met de heerlijke geuren van deze bossen. De eucalyptusbomen zijn hoog en indrukwekkend door de ‘ vellen’ die aan hun bast hangen. Ondertussen komen we spontaan op mooie lunchplek naast een pre romeinse aquaduct terecht.
De route
De route vormt zich natuurlijk, je ziet vanzelf wel hoe je moet rijden. De ene dag volgen we de rivier en de dag erna slingeren we met het spoor mee. Op de kaart gezien nemen we de kortste route tussen dorpjes, i.p.v. de omweg die de snelle weg nornaal neemt. We zien verlaten dorpjes, maar er is meer levendigheid dan in Spanje. De huizen zijn goed onderhouden maar er zijn niet veel mensen. Als je hier woont heb je weinig buren.
Onderweg slapen we op verrassende plekken. Op de boerderij, in een eco paradijs genaamd fluxus of wild naast een snelstromende rivier waaraan kleurrijke Oleanders bloeien. De meeste slaapplekken vinden we via Park4Night. Het valt ons op dat de Portugezen die ons ontvangen erg gastvrij zijn. We krijgen mandarijnen mee en mogen alles plukken uit de tuin of worden verwend met een zelfgemaakte chocoladecake. Sowieso leven we hier meer met de natuur. We kopen rechtstreeks bij de boer en plukken fruit direct van de boom. De meeste toiletten zijn droog en worden gebruikt voor compost en douchen doen we buiten.
Terwijl we naar het zuiden gaan veranderd het landschap. Van groen en kleurig in het noorden naar geel en dor in de “woestijn” van Porgugal – Alentejo. In de dagen rond deze regio zien we steeds meer op tegen de hitte die nog komen gaat. Verkoeling komt pas na 1 uur ‘s nachts waneer het eindelijk onder de 25 graden zakt. Tegen het einde van de route blijkt het zuiden juist de koeling van de Atlantische kust te hebben en is west Alentejo een ware groen oase.
Eindbestemming
Onze eindbestemming is familie die een huis aan het bouwen zijn in buurt van Faro, vlak bij de Atlantische zuidkust. Leuk om zo ver van huis bekende – maar lang niet geziene – gezichten tegen te komen. We komen daar bij van onze intensieve tocht door het veelzijdige Portugal. Het is een ook plek om nieuwe mensen te ontmoeten en feest te vieren.
De auto is goed vies geworden en er zijn weer een paar krasjes bij. Zoals het hoort! Voor off-road rijders is Portugal een echte parel.
Op de hoogte blijven?
Krijg éen keer per maand een email van ons.