Er was eens een vrouw die wilde graag dolfijnen zien. Haar geduld werd veelvuldig op de proef gesteld. Ze begon zelfs te geloven dat er een vloek op ruste.
Ze was een aantal keer dicht in de buurt van de dieren. Op de Galapagos lag ze te slapen toen er rond half 6 ‘s ochtends luid op de deur van de hut werd geklopt. Na een ‘laat me slapen’ draaide ze zich weer om. Later aan het ontbijt waren de verhalen van de medereizigers jaloersmakend. Een walvis en dolfijnen hadden mee gezwommen met de boot! Terwijl zij sliep.
Op een andere overtocht moest ze even naar het toilet. Haar vriendin schreeuwde nog naar beneden ‘twee dolfijnen’ en stootte haar hoofd tegen de mast in de moeite om de vrouw te bereiken, maar het was al te laat.
Toen beproefde ze haar geluk op een vijf daagse boottocht in de Filipijnen. De kapitein vertelde dat ze altijd dolfijnen zien. De vrouw wist dat het deze keer anders zou zijn, en beruste zich.
Nu, een aantal jaar later, aan de Zwarte Zee stond ze voor een uitdaging. Na een wandeling naar een dorp verderop wilde ze een taxi terug naar de camping. Het was warm en inmiddels had ze een zware rugzak door boodschappen die ze in het dorp had gedaan. Maar waar ze ook keek, er was geen taxi te bekennen. Ze liep een hotel in en vroeg of die haar wilde helpen. Een taxi konden ze niet regelen, maar wel een vissersboot die haar zou afzetten in de volgende baai, vlakbij haar camping.
Tevreden stapte ze op de boot met de naam ‘Happy’ en voer met de vissers over de zee. Daar kon ze haar ogen niet geloven. In de verte sprongen dolfijnen uit het water. Ze zocht een taxi, maar vond haar dolfijn. ❤️
Op de hoogte blijven?
Krijg éen keer per maand een email van ons.