Genieten, met een korreltje zand

Waarom ga je in de zomer naar het strand? Om te ontspannen, om bruin te worden, af te koelen, te zwemmen of een boek te lezen.

Nu vraag ik mij wel eens af of ik de enige ben die precies het tegenovergestelde bereikt. Het begint al bij de reis, in een veel te volle bus ontwijk je de strandtassen, parasols en misschien nog wel belangrijker de oksels van je mede passagiers. Als de auto een optie is, is dat heerlijk. Maar als je het strand nadert en de vele auto’s al in de berm geparkeerd ziet, zakt de moed je I n de schoenen. Goed op de fiets dan, dat is nog wel het beste idee. Maar met welk vervoersmiddel ook, ik kom altijd al oververhit aan.

Maar daar is verlossing, de zee! In gedachten duik ik hier altijd sierlijk in, zoals een dolfijn. Het bekijken van mijn mede zonaanbidders en een beetje zelfreflectie doen mij echter beseffen dat de zee betreden er toch wat anders aan toe gaat. Voorzichtiger, minder elegant en zeker niet ontspannen. Met mijn teen test ik de temperatuur en neem voorzichtig enkele passen. Dat gaat goed. Ik speur het water af naar mogelijke kwallen. Ineens voel ik iets aan mijn been. Na een gilletje en nader onderzoek blijkt het zeewier (liever op mijn bord dan in de zee mopper ik).

Ik vervolg mijn weg en bij iedere golf die nadert sta ik op mijn het puntje van mijn tenen, trek ik mijn navel in en schieten mijn schouders omhoog. Ik zie het nu ook gebeuren vanaf mijn luxe strandstoel. Stoere gebruinde Italianen in Spido, die bij ieder golfje angstvallig omhoog veren om het zaakje nog wat langer droog te houden. Uiteindelijk komt er een golf waar je je aan over geeft. Of je zwemgenoot, die die fase al eerder had bereikt spettert je nat!

Goed, eenmaal afgekoeld besluit je weer de kant op te gaan. Afhankelijk van de zee loop je er uit als Pamela Anderson (oké ik geef toe dat een goed decolleté en een rode bikini ook helpt bij deze vergelijking) of spoel je aan als een walvis, waarbij je nog ternauwernood je bikinibroekje vasthoudt.

Eenmaal op je handdoek of strandstoel kan het grote genieten dan echt beginnen. Je neemt een flinke dot zonnebrand en begint naarstig te smeren. Je houdt jezelf voor dat het zand dat nog aan je kleeft van je geweldige exit een gratis scrubbeurt is.

Na 20 minuten negeren van de fysieke sensaties besluit je verlichting te zoeken. Een ijskoud biertje van de strandtent dan maar. Zelfbewust trek je een shirtje aan en gaat op pad. Zielsgelukkig sjok je terug naar je handdoek waar je het biertje even in het zand zet, want dat shirtje moet toch weer uit en je portomonnee berg je weer netjes op. Voorzichtig ga je weer liggen, je steunt op je ellebogen, kijkt tevreden de baai over en pakt je biertje erbij en neemt een flinke slok. Stukjes zand vallen van het gecondenseerde flesje en raken je lippen. Met een brede glimlach geniet je van je knapperige biertje.

Al die activiteiten en een biertje maken moe, tevreden val je in slaap en droomt van baywatch, dolfijnen, misschien een enkele italiaan in spido en de heerlijke zomerzon. Knarsetandend schrik je een uurtje later wakker en realiseert je ondanks je verwoede insmeer pogingen veranderd bent in een pijnlijke kreeft en je biertje niet langer koud is.

Op Instagram post je nog snel je mooiste plaatjes #beachlife #lifeisabeach